เหตุการณ์ชนกันกลางอากาศเหนือแกรนด์แคนยอนเกิดขึ้นทางตะวันตก ของสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2499 เมื่อเครื่องดักลาส DC-7 ของยูไนเต็ดแอร์ไลน์พุ่งชนกับเครื่องบินล็อกฮีท แอล-1049 ซูเปอร์คอนสเตลเลชันของสายการบินทรานส์เวิลด์บริเวณเหนืออุทยานแห่งชาติแกรนด์แคนยอน รัฐแอริโซนา เครื่องบินของ TWA ตกลงไปในหุบเขาลึกและเครื่องบินของยูไนเต็ดแอร์ไลน์บินพุ่งชนเข้ากับหน้าผาหิน เครื่องบินทั้ง 2 ลำมีผู้โดยสารเสียชีวิตรวมกันทั้งหมด 128 ลำ ถือเป็นเหตุการณ์สายการบินพาณิชย์รายแรกที่มีผู้เสียชีวิตเกินกว่าหนึ่งร้อยราย เครื่องบินทั้งสองลำบินออกจาก สนามบินนานาชาติลอสแอนเจลีส โดยห่างจากกันเพียงไม่กี่นาทีและมุ่งหน้าไปยัง ชิคาโก และ แคนซัสซิตี้ ตามลำดับ การชนกันเกิดขึ้นในน่านฟ้าที่ไม่มีการควบคุมซึ่งเป็นความรับผิดชอบของนักบินในการรักษาระยะห่าง ("มองเห็นและถูกมองเห็น") สิ่งนี้เน้นให้เห็นถึงสถานะการควบคุมการจราจรทางอากาศที่ล้าสมัยซึ่งกลายเป็นจุดสนใจของการปฏิรูปการบินของสหรัฐอเมริการครั้งใหญ่และเป็นจุดเริ่มต้นของการจัดตั้ง FAA หรือองค์การบริหารการบินแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาขึ้นมาหลังจากเหตุการณ์นี้